Invisible Maniac je seksi slasher komedija koja je dostigla kultni status među obožavaoca žanra i eksploatacione kinematografije, a naročito zato što je film jedina nepornografska uloga tragično preminule glumice Savannah. U intervjuu njen tadašnji partner otkriva da je premijera filma dodatno pogoršala psihičko stanje glumice koja nije razumjela da li se publika smije njenoj glumi ili šalama iz vica. Istina je negdje na pola puta.
Na samom početku slušamo obrazloženje psihijatra o nestabilnosti stanja dječaka, koji iako neobičan i lud, zaslužuje ljubav svoje majke. Dječak voli da koristi teleskop u voajerske svrhe i majka mu histerično stavlja do znanja da je odvratan i bolestan.
20 godina kasnije, odrasli Kevin na naučnom simpozijumu pokušava da demonstrira kolegama svoju genijalnost predstavivši briljantni izum: transformator materije. Kada doživi neuspjeh podvrgnut je nemilosrdnom ismijavanju kolega što ga gura u ubilački bijes i na smrt tuče starije koleginice i kolege, ohole naučnike. Smrtna kazna zamijenjena je hospitalizacijom ali Kevin bježi iz ludnice i pronalazi zaposlenje u srednjoj školi, kao nastavnik fizike u ljetnjoj školi za loše đake. Zašto ludi ubilački manijak ne bi potražio zaklon u obrazovnom sistemu?
Vrlo brzo se upoznajemo sa ekipom razuzdanih i napaljenih tinejdžera, a i Kevinova prava priroda izlazi na vidjelo dok posmatra dugu scene tuširanja. Karikaturalno prikazan ludi naučnik Kevin podsjeća na Jeffrey Combsovog doktora Herberta Vesta a u ludost ga gura smicalica koju su mu mlade šaljivdžije pripremile. Nijemi domar kao da pokušava da upozori glupe omladince na opasnost koja vreba od ludoga profesora, ali na kraju i sam biva pretučen do smrti.
Uz pomoć nevidljivog seruma ludak počinje svoje jezivo šunjanje po hodnicima. Dejstvo je kratkoročno a kontra efekat je buđenje najnižih ljudskih inhibicija, što je u Kevinovom slučaju manijakalna pohotnost i želja za golotinjom. Jednog po jednog ubija đake na najrazličitije načine, prethodno seksualno uznemurujući žene a fizički maltretirajući muškarce. Momci imaju težak zadatak rvanja sa samim sobom i vrlo su uspješni u tome. Jedna egzekucija je iznenađujuće brutalna, čak i za standarde mnogo krvavijih filmova.
Onaj ko očekuje ekranizaciju priče HG Wellsa Nevidljivi Čovjek ili rimejk legendarnog crno bijelog klasika će doživjeti veliko razočaranje. Slasher žanr je već na vrhuncu zasićenja i samo totalna skarednost i groteskni zapleti mogu zadovoljiti apetite nastrane publike. Bespotrebno duge scene golotinje kao i jednodimenzionalni rasistički mizogini likovi čine ovaj film eksploatacionom poslasticom i stavlja ga rame uz rame sa klasičnim horor komedijama kao što su Street Trash, Toxic Avenger, Brain Damage i sl. U glavnim ulogama imamo ‘poznate’ b zvijezde kao što su Savannah i Melissa Moore (Samurai Cop, Fit To Kill) a tu je i Stephanie Blake (poznata po ulozi u čuvenoj komediji 80tih Ferris Beuler) u ulozi pohotne direktorice. Glavnom glumcu Noel Petersu je ovo jedini igrani film, što je vjerovatno i dobra stvar. XD
Reditelj Adam Rifkin odlično rukuje sa filmskim elementima i raspoloživim budžetom i pravi originalni i zabavni mali film. Namjernom prenaglašenošću gluposti karaktera i prikazom ludog naučnika na komični način uvjerljivo prodaje apsolutno blesavi i besmisleni projekat koji se maštovitošću ubistava izdvaja od ostalih slashera. Kraj je otvoren u najprepoznatljivijem horor maniru a manijakalno morbidni smijeh doktora Kevina nam ostavlja osmjeh na licu i prostor za potencijalni nastavak, koji se (ne)srećom nikada nije dogodio.
The Invisible Maniac je potpisan pseudonimom Rifkina – Rif Coogan i za te filmove reditelj tvrdi da su zabavniji, pravljeni za lično zadovoljstvo i sticanje prakse. Ovaj naslov sigurno treba uvrstiti u ‘moraš vidjeti da bi povjerao’ repertoar.
filmaginacija.blog 