Kada govorimo o žanru filmova giallo ne možemo a da ga ne povežemo sa italijanskom fenomenom petparačkih kriminalističkih priča inspirisanih Edgar Valasom, Agatom Kristi i Konan Dojlom, štampanih na žutim koricama koje su preplavljivale italijansko tržište. Popularnost žanra je stigla i do nas (Lunovi romani) a i u obližnju Španiju, pa se svestrani reditelj Leon Klimovsky oprobao u ovom 70-ih godina popularnom žanru, sa jednim od najkarakterisičnijih eksploatacionih portreta: Paul Naschyem.
Misteriozna ubistva raznovrsnim oružjem sva imaju zajedničku osobinu: Ubica ostavlja vilinog konjica kao potpis. Detektiv Paolo sa tompusom u ustima prati zamršene tragove ne bi li riješio slučaj. Komesar ga podsjeća da bude obazriv jer su među žrtvama rođaci poznatih političara i javnih funkcionera. Kod kuće Paolo ima priliku da se opusti sa ženom Silvanom, zaposlenom u modnoj industriji i okruženom zanimljvim krugom milanskih intelktualaca. Jedini trag koji ima je neobično dugme pronađeno u ruci jedne od žrtava.
Istraga odvodi Paola u zamku i tom prilikom dobija batine od neo nacističkih bajkera i poruku da se ne miješa u poslove Mohameda Kabouria, jednog od osumnjičenjih za trgovinu ljudima. Vrlo brzo se među žrtvama nalazi i Mohamed.
RItam priče se nekoliko puta mijenja, pogrešno nas navodeći na zločine, da bi se u završnici u istragu uključila i Paolova djevojka Silvana. Osim Paola svi drugi likovi su nedovoljno razrađeni i teško je poistovjetiti se sa njima, a naročito sa motivacijom ubice, lika koji se pojavio na kratko da nam njegov motiv djeluje jeftino i neuvjerljivo. Visok broj ubistava i impresivna kinematografija nadoknađuju sitne tehničke nedostatke. U giallo filmovima prepoznatljiva atmosfera i upečatljivi vizuelni identitet imaju prednost u odnosu na zaplet i nedostatak karakterizacije jednodimenzionalnih junaka.
Raznovrsnim likovima odlično je dočarana atmosfera vremena u kojem je snimano. Kroz veliki broj grešnika i pohotnika spremnih da se nađu pod sabljom misterioznog ubice objektivno posmatramo sve slojeve društva. Efektno je iskorištena muzika iz Bavinih filmova nenadmašnih remek djela Blood on Black Lace i Bay of Blood.
Zanimljiva priča praćena grafičkim ubistvima uz modernu kinematografiju, a sve to snimano u raskošnim enterijerima 70tih. Veliki broj giallo elemenata je ispoštovam uključujući i snimanje iz ugla ubice, kožne rukavice, serijski ubica, pogrešan trag, policija bez ideje… Poročnost je prikazana bez uljepšavanja a u svijetu prljavštine ne postoji niko ko je čist i bezgrješan.
Paul Naschy je na visini zadatka u ulozi Paola, zamišljenog policajca kojem je rješenje slučaja jedina privremena satisfakcija. Njegova supruga Silvana se pokazuje kao bitna u rješavanju zločina dokazajući svoju ravnopravnostu društvu muškaraca. Sumnja da li je ubica muško ili žensko je zanimljiv dodir, naročito imajući u vidu seksualne slobode po kojem su 70te naročito poznate (Euro Sleaze anyone?).
Drmusavom kamerom, iz ugla ubice, poremećenog manijaka opsjednutog čistotom, upoznajemo se sa svijetom narkotika, poroka i bludničenja moderne svjetske metropole. Taj svijet ne razlikuje društveno nametnute klase pa u njemu zatičemo ugledne članove društva, koji licimjerno sami kritikuju to što rade. Konačan rasplet koji je nepotrebno komplikovan kvari sveukupan vrhunski utisak kompletnog gialla, sa zadovoljavajućim nivoom golotinje i prepoznatljivom raskošnom scenografijom.
filmaginacija.blog 