Depresivni junak Kenji, opterećen idejom o samoubistvu na različite načine pokušava sebi da oduzme život, ali svaki put ga nešto prekine. Iz razgovora sa bratom koja je junakova sušta suprotnost zaključujemo da se radi o bivšim pripadnicima jakuza koji su utočište potražili u Bangkoku. Osim što pokušava da sebi prekrati život Kenji je preko svake mjere uredan i ima ogromnu ličnu kolekciju knjiga kod kuće, a radi u biblioteci i opsjednut je čitanjem.
Djevojka Noi u suprotnoj priči koja čeka da se sudari sa predstavljenim junakom traga za sestrom koja je spavala sa njenim momkom. Ljuta na sestru izbacuje je iz auta na mostu a nesrećna djevojka ugleda upravo Kenjija koji se sprema da skoči u travama obraslu rijeku. Međutim nesrećna sestra strada kada je udari automobil i prepliću se univerzumi Kenjija i Noi. Japanac je primoran na bjekstvo nakon što vidi smrt svog brata i uspije da izbjegne egzekuciju ubivši atentatora u svom stanu koji napušta i odlazi sa nepoznatom djevojkom njenom domu.
Djevojka slomljena tugom živi zatrpana sopstvenim smećem u prostranoj neurednoj kući daleko od gradskog centra. Kenji na sebe preuzima da dovede u red domaćinstvo djevojke koja se sprema da napusti zemlju i ode u njegov rodni grad Osaku u potrazi za boljim životom i zadovolji potrebu da se otkači od mjesta koje je bolno podsjećaju na tragično preminulu sestru. Po prvi put momku nešto odvraća pažnju od opsjednutosti suicidom i rađa se među njima uzajamno poštovanje i tiho razumijevanje, a to je oboma oduvijek nedostajalo.
Svako na ovoj planeti boluje od slomljenog srca a ranjene duše jedino mogu da ponude razumijevanje jedna drugoj, pa odnos koji ostvaruju glavni junaci je mnogo dublji od površnog poimanja veze i tjelesne privlačnosti. Iz saosjećanja i momenata zajedničkog tihovanja i iskrenih trenutaka bez krajnih namjera pružaju sebi ono što nikada nisu imali u životu: prihvatanje.
Indirektno otkrivamo Kenjijevu povezanost sa jakuzama kada ugledamo tetovažu na leđima a ozloglašeni zlikovci prevođeni velikim vođom dolaze da raščiste računa sa dužnikom. Ko bi mogao prikladnije da odigra ulogu karikaturalnog zločinca od japanskog reditelja Takashi Miikea, čiji je poster suptilno nametnut u biblioteci gdje je Kenji zaposlen.
Ljubavna drama koja je mnogo više od toga – preplitanje suprotnih mikrouniverzuma Kenjija i Noi kriju mnogo više zajedničkih tačaka nego što bi oboje željeli da priznaju. Reditelj često junake prikazuje u odvojenim kadrovima koje simetrično spaja i smanjuje šanse za razvitak ljubavne veze. Nesuđeni ljubavnici se kompleksnim odnosom suprostavljaju sivilu gradskog okruženja i svijeta van njihovih okvira: ubistva, tragedije i toksični zlostavljači iz prošlosti ne mogu umrljati nešto čestito kao što je njihov iskreni, katarzični odnos. Osvježenje je da reditelj uspijeva izvući najkvalitetnije iz uglavnom otrcanog žanra ljubavnih drama u kojima se suprotnosti privlače. Ambijentalna muzika, uvjerljivost glavnih glumaca i hemija među njima dok se bore sa sobom čine jednostavnu priču uzbudljivom.
Izostanak srećnog kraja nadomješten je mogućnosti da se jednoga dana to stvarno desi. Genoa koji je simbol prilagodljivosti, izdržljivosti i regenaracije vidimo i u stanu momka i djevojka Dječija priča ‘Poslednji gušter na svijetu’ kojom je zadivljen glavni junak Kenji jednako je puna nade kada junak iz priče shvati da je sve samo san i da su, na njegovo oduševljenje, svi živi.
filmaginacija.blog 