Vremenske anomalije u svijetu reditelja Junta Yamaguchija su centralni elementi zapleta priča vezanih za jedinstvo vremena i mjesta radnje, u tipičnom pozorišno dramskom maniru. Talentovani stvaralac koristi mali glumački ansambl za preispitivanje efekta cijepanja vremenskog kontinuuma i kako se obični ljudi nose sa saznanjem da su naišli na tu specifičnu anomaliju.
Na kraju radnog vremena Kato zatvara kafić i odlazi u svoju sobu koja se nalazi tik pored radnog mjesta i zatiče sebe na kompjuteru koji pokušava da mu objasni da su televizor iz njegove sobe i kompjuter sa radnog mjesta povezani sa 2 minuta razlike. Zbunjeni junak pokušava da shvati o čemu se radi i za tili čas se u priču uključuje cijelo društvo i brižljiva koleginica. Oduševljeni ispituju efekte anomalije dok ne otkriju način da produže koliko daleko mogu otići u budućnost tako što će postići Drostov efekat, imenovan po nizosemskom brendu kakaa, a koji je kao stil proslavio umjetnik Maurits Cornelis Escher.
Radi se o optičkoj iluziji koja se pojavi kada se slika ali crtež ponavlja u sebi. Na primjer, kompjuter na slici prikazuje 2 minuta unaprijed i svaki kompjuter pokazuje dva minuta dalje u prošlost. Ova slika stvara iluziju neskončnog ponavljanja, gdje se čini da se slika ponavlja u sve manjim detaljima, stvarajući zanimljiv hipnotički efekat.
Ne treba spominjati da petljanje sa vremenskom ravni donosi družini nebrojene komične peripetije od problema sa gangsterima do razrješenja situacije sa vremenskim policajcima zaduženim za sprječavanje paradoksa. Glavni junak ima ogromni problem sa čitavom akcijom jer na svojoj koži osjeća da budućnost nije zapisana kada ga odbija simpatija iz radnje pored. Zajedno sa njom kroz uzajamno razumijevanje shvata da je potpuno bespotrebno gledati u budućnost i biti opterećen prošlošću i da je život u sadašnjem momentu jedini ispravni put.
Paradoks je jedini način na koji par može da se suprostavi zamci poznavanja budućnosti u ovoj kratkoj ali urnebesno haotičnoj i dinamičnoj naučno fantastičnoj komediji malog budžeta. Upotreba mikro kamere zalijepljene za mobilni telefon ostavlja prostora snimatelju da prikaže subjektivne uglove svijeta u kojem se junaci kreću i da dinamično brzo juri između dvije ravni. Debitantsko ostvarenje kojem se mladi stvaralac predstavio kinematografskom auditorijumu je vrijedan uradak u podžanru vremenskog putovanja i lako se može smjestiti sa čuvenim naslovima kao što su Groundhog’s Day Nowhere, Cronos Crimenes, FAQ about time travel, Nowhere (1997).
Sledeći igrani projekat se takođe bavi vremenskom problematikom, sa bitnom razlikom da osoblje i gosti banjskog hotela nalaze u neprestano ponavljajućem dvominutnom ponavljanju iznova i iznova. Svi se nakon stodvadeset sekundi zatiču na svom startnom mjestu dok jure po hotelu i pokušavaju da umire uznemirene goste a da pritom sačuvaju svoj razum.
Banja poznata po toplim vodama sinonim je za spokojan odmor sporog ritma bez mnogo akcije sve dok ponavljanje ne postane problem kojem u vješti hotelijeri nalaze problem da se snađu. Zajedničkim snagama moraju da prokljuve uzrok ovog neobičnog fenomena koji je samo zadesio njihovo malo naselje.
Dva gosta moraju stalno jesti isti tanjir riže, djevojka ne može ugrijati sake, pisac nikad ne može završiti svoj roman a njegov agent nikad ne može uzeti procenat od prodaje. Svi likovi, zarobljeni u ponavljajućem začaranom krugu imali su intimnih razloga da požele da vrijeme ostane zauvijek zamrznuto a zbog snažne mitološke uloge u odgoju i kulturi Japana lako prihvataju teoriju da je za fenomen zadužen riječni bog.
Djevojka Mikoto je ubijeđena da je ona kriva jer njen momak, kuvar Taku ne može da se skrasi u učmalom turističkom raju za opuštanje i želi da se usavršava u spremanju francuskih jela u Parizu. Razlog djeluje dovoljno logično da isfrustrirane žrtve vremenske nepravilnosti lako prihvate objašnjenje i pomisle da je rješenje tako jednostavno. Ali ipak je rješenje problem fizičke prirode izazvano kvarom svemirskog broda jednog od posmatrača vremenskih anomalija. Još jednom disrupciju vremenske niti reditelj koristi da ogoli svoje junake i razotkrije prave probleme koje se kriju iza prostog naučno fantastičnog zapleta.
Gdje je reditelj stao u prvom dijelu nastavlja još kompleksije i tehnički složenije u drugom igranom filmu. Komične situacije su neizbježne dok brižni hotelski radnici pokušavaju da zauzdaju svoju maštu i sa pravom isprepadane goste kojima se odmor pretvorio u pakao. Još jednom se razrješenje krije duboko unutar ovih jednostavnih a likova sa kojima se lako saosjećati zbog toga što su obični ljudi, od krvi i mesa. Svako od njih koristi problem u kojem su se zadesili da se suprostavi svojim slabostima da nastave jači kada se konačno vrijeme vrati u normalu.
Drama sa komičnim elementima iz bizarne situacije dostojna uvrnutog japanskog stila a moderna i pristupačna za sve gledaoce, jasno ispričana koncizna naučno fantastična priča koja na zanimljiv način razlaže problem vremenske nepravilnosti (naročito je urnebesan detalj kada kuvar naučnik objašnjava svome šefu razliku između vremenskog skoka i vremenskog ponavljanja). Putnici iz druge dimenzije su samo ulozi posmatrača nalik na vilenjake i vile iz i grčkih drama i Šekspirovih komada. Maštovito, originalno, kreativno sa skromnim budžetom koristi maksimum iz scenarija i od opreme stvarajući vizuelno moderna ostvarenja koja zaslužuju priznanje širokog auditorijuma.
filmaginacija.blog 