Nadarena profesorka logike Sara opčinjava svojom ljepotom muškarce oko sebe, iako je optužuju da je uvijek pretjerano uzdržana i hladna. Ona je zapravo staložena osoba duboko uključena u naučni rad živi u skladu sa svojim poslom predano preispitujući teme koje su zaokupljale interesovanje filosofoskih škola. Kod kuće je čeka suprug Victor koji u apstraktnom stvaralaštvu traži svoj kreativni izraz, pa je spreman i da se izmjesti iz svog gradskog ateljea i ljeto provede u elitnijem dijelu grada slikajući neodoljive Portorikanke.
Kriza srednjih godina pripitom zanesenjaku Victoru pomućuje lucidni pogled na stvarnost i predaje se stvaralačkoj ushićenosti proistekloj iz promjene stila i okruženja. U njegovom svijetu malo ima prostora za Saru, pa ni ne haje mnogo što ljeto provedeno van grada odaljava junakinju od sopstvene profesije kojoj je strastveno predana. Njena uzdržanost pogrešno je protumačena kao nezainteresovanost a ona mora mukotrpno da se bori za svoj jedinstveni pogled na svijet i izađe iz sijenke majke, poznate filmske dive. Victor se udaljuje od uticaja svog mentora Carlosa, sa kojim dijeli atelje u gradu i preispituje svoje poglede na umjetnost.
Jaz između supružnika se produbljuje kada Victor muzu pronađe u tempertamentoj Celiji, što uzdržanu Saru gura ka studentu reditelju opčinjenu njom koji joj nudi ulogu u svom filmu, a tu je i njegov harizmatični ujak Duke, bivši glumac sa razumijevanjem za filosofiju i sličnim afinitetima i pogledima na svijet. Zajedno na setu vode iscrpne razgovore o stvarima o kojima ne bi mogla sa svojim suprugom, koji na njen posao gleda sa nipodištavanjem.
Gluma često nije na najvišem nivou i montaža je amaterska, ali ovo je jedan od naslova koji dobrom postavkom i razradom priče nadomještabočigledne nedostatke. Afroamerički par intelektualaca sa egzistencijalnim i bračnim problemima je slika potpuno suprotna od uobičajenih slika iz Hollywooda i uloga namijenjenih za ‘obojene’ glumce. Ozbiljne teme kao što su potraga za identitetom, inspiracijom i kreacijom kao i preispitivanje kompleksnosti bračnih odnosa humanizuje rasnu manjinu.
Ogroman je značaj drugog igranog filma spisateljke, profesorice i rediteljke Kathleen Collins koja,osim što je druga rediteljka afričkih korijena, je uspjela da naslika portret stvarnih pripadnika svoga naroda bez eksploatacionog predznaka. Kao i Rohmerovim filmovima junaci su vođeni jakom željom za samospoznajom i do tančina razlaganjem iskonskih unutarnjih nagona. Fotografija i snažni vizuelni identitet nadomještaju drvenu glumu i nefluidnu montažu. Sa junacima se lako identifikovati jer su svi ostvareni u svojim profesijama iako dolaze iz manjinske pozadine, često obilježene pogrdnim stereotipima.
Kao i većina umjetnika Collins nije za života doživjela priznanje ali restauracija iz 2015. omogućila je novim generacijama da uvide ‘crne’ pionirke među filmskim stvarateljkama. Pored rada u svijetu filma, Collins je bila angažovana i u obrazovanju, predajući filmske studije na raznim univerzitetima i inspirišući mnoge mlade umetnike i umetnice. Njeno nasleđe živi kroz njen rad i doprinos u otvaranju vrata za buduće generacije afroameričkih rediteljki.
filmaginacija.blog 