Komemoracija nedavno preminulog Bebea okupila je krem de la krem milanskog društva, spremnog da sjećanje na jednog od njih ispune ogovaranjima i svakodnevnim problematikama koje muče visoki stalež. Sin Lallo iz Napulja nasleđuje veliki broj odijela jer je preminuli gospodin vodio računa o svom izgledu. Kod Ujaka Carla mladić pronalazi smještaj dok se upoznaje sa drugačijim svijetom od onog na koji je navikao, ali Lallo nije neznalažljiv. Odlično razumije ono čime se otac bavio a to je prodavanje tijela i uz pomoć umornog očevog prijatelja Alberta zalazi duboko u pore mondenskog društva.
Život ove male grupe pojedinaca sveden je na karnalna zadovoljstva a vispreni momak koristi predanost muškaraca poslu i zadovoljava potrebe njihovih žena dok im supruzi plaćaju troškove raskalašnog života. Junak žene tretira kao objekte i onda kada se ukaže prilika za ljubav Lallo ne dobija šansu, jer je realno, nije ni zaslužio. Gramziva jurnjava za novcem bogatih gospođa koje pridodaje svojoj kolekciji trofeja mu ne dozvoljava da uoči priliku za pravom srećom.
Susret sa majkom u poslednjoj trećini junaku služi kao katalizator i prilika da preispita svoje prioritete i poglede na sreću i ljubav, a nama gledaocima taj susret služi kao obrazloženje djelovanja nezasitog mladića. Uz roditelje kao što su njegov otac i po susretu zaključujemo i majka nije ni imao šanse već je morao da nauči da preživi u društvu u kojem novac i tijelo služe kao instrumenti dnevne trgovine.
Milano je grad u kojem je moda na prvom mjestu, a sve ostalo iza toga pa njegovi stanovnici i žive u skladu sa tim načelom. Bilo da su u gradu ili u elitnom zimovalištu ljudi rođeni sa zlatnom kašikom u ustima nemaju vremena da preispituju egzistencijalna pitanja svakodnevnog čovjeka, već ugađaju sebi na svaki mogući način. Ennio Morricone i Bruno Nicolai prepoznatljivim loungy tonovima bojaju futuristički minimalističke luksuzno opremljene stanove stilizovanih predstavnika visoke klase lišenim briga za bilo osim za lične interese.
Seksualna revolucija krajem 60-ih i osvješćivanje dualnosti polova suprostavljenih u ljudskom biću uveliko su uticali na italijanski film koja je bila spreman da odbaci norme žanrovski uokvirenijeg socijalnog realizma. Snažan uticaj novog talasa ogleda se u svakom potezu kamere koja naizgled haotično, iz ruke dinamično prati protagoniste i brza smjena likova u pokretu dodatno doprinosi intenzivnoj dinamici smjenjivanja kadrova.
Reditelj Vittorio Caprioli seks koristi kao jedan od dominantnih motiva mada nikada ne vidimo eksplicitinu golotinju. Odnosi između ljubavnika su svedeni na puki kontakt rukom naglašavajući stil, a ne formu. Tema koju obrađuje i raskoš su jednako relevantni i iz današnje perspektive a otrežnjujući kraj ne ostavlja prostor za romantičarsko sanjaranje. Iako Lallo uživa u svakoj sekundi svog novog života nesposoban je da se iščupa iz začaranog kruga prljavih ljubavnih odnosa i ne može da izbjegne pad u svjesno ropstvo zarad lakog novca. Promjena pogleda na situaciju donekle poboljšava njegov nezavidni položaj tako da prihvatanjem istine o svom poslu ima nade i za junakovo izbavljenje. Svijet nezamislivog bogatstva, trgovine ljubavi, površnih odnosa, zgodnih žena na dopadljivim žurkama posle određenog vremena ne predstavlja ništa više od rutine dok gromko odjekuju riječi iskusnog Alberta o iscijeđenosti dopadljivim ali zahtjevnim stilom života.
filmaginacija.blog 