Pojam iz naslova potiče iz australijske aboridžinske kulture i ima duboko ukorijenjeno značenje u njihovom društvu; odnosi se na duhovno putovanje koje tradicionalno praktikuju mladići iz aboridžinskih zajednica kao deo inicijacije u odraslo doba. To je vrijeme kada mladi aboridžinski muškarci odlaze na putovanje kroz divljinu, obično na duži vremenski period od nekoliko mjeseci. Tokom ovog perioda, oni se oslanjaju na svoje veštine preživljavanja, iskustvo svojih predaka i znanje o zemlji kako bi preživeli.
Jedan od ključnih aspekata walkabout-a je uspostavljanje veze sa zemljom i prirodom, a vjeruje se da tokom ovog putovanja mladić dospijeva u stanje povezivanja sa duhovnim svijetom, pri čemu učvrsšćuje svoj identitet i pronalazi svoje mjesto unutar zajednice i Majke Prirode. Za aboridžinske zajednice, to je više od fizičkog putovanja; to je iskustvo koje im pomaže da se povežu sa svojim nasleđem, precima, duhovnim vrednostima i zemljom koja je od ključnog značaja za njihovu kulturu.
Film istog imena 1971. godine, režisera Nicolasa Roega, je britansko-australijski avanturistički film koji istražuje teme preživljavanja, sukoba kultura i prirodnih ljepota Australije. Sniman je u stvarnoj australijskoj pustinji, i tokom snimanja, ekipa se suočila sa izazovima preživljavanja u surovim uslovima. dodajući dodatnu dimenziju autentičnosti i realnosti. U otvaranju je brzim rezovima i haotičnim kosim uglovima kamere prikazan pritisak urbane vreve koji slama labilnu psihu muškarca, ostvarenog člana društva sa svim komoditetima modernog života – kolima, stanom i dvoje zdrave djece – velikom tinejdžerkom i bistrim dječakom. Neuravnoteženost i vidna psihična uznemirenost odvodi staratelja u smrt, a djecu ostavlja u nemilosrdnoj, golemoj pustari australijskog kontinenta.
Sestra se instinktivno zaštitnički postavlja prema bratu i preuzima brigu o njemu tokom putovanja krcatog iskušenjima. Uloga prirode je apsolutno ravnopravna sa junacima jer posmatramo rezultat višemilionske evolucije i čovjeka kao savršenog primjerka tog procesa. Kada se susretnu sa aboridžinom mladi Britanci uviđaju koliko su razmaženi i uljuljkani konformizmom i koliko su neupotrebljive vještine kojima ih podučava, na papiru superiorni obrazovni sistem. Surovosti nad životinjama su uvijek uznemirujuće na velikom platnu ali ljudi koji žive od zemlje kada love živote to čine da bi preživjeli, što je bitna razlika u odnosu na zapadnog, ‘obrazovanog’ čovjeka.
Putovanje za svakog od protagonista reflektuje unutrašnju introspekciju i nagli skok u razvoju koji im drastično mijenja poglede na svijet. Bujanju seksualnog nagona ne mogu da se suprostave ni momak ni djevojka, a sve to im je oboma nepoznanica. Tek kada se djevojka vrati u isto gradsko grotlo , tj. na istu tačku pucanja od koje je otac pobjegao sa njima uviđa da je iscrpljujući boravak u surovoj prirodi najbolje što joj se ikad desilo, jer je uspjela da dođe u kontakt sa svojim unutarnjim bićem. Divljina ne mari za norme i kalupe koje dobro ustrojeni sistemi pokušavaju da nametnu gušeći individualnost. Taj zov iz prirode, iskonska povezanost sa terenom u kojem bivstvuje je toliko intenzivan: blagodeti suživota sa prirodom bude ono iskonsko u čovjeku, najsavršenijoj tvorevini Majke Prirode.
Minimalna upotreba dijaloga ostavlja prostora impresivnim prirodnim ljepotama Australije i samim time lako postiže atmosfera izolacije i misterije. Brzi rezovi i paralelno oslikavanje gradskog života nižu se uzastopno sa okrutnim, ali za pažljivog posmatrača darežljivim terenom neukaljanim ljudskom aktivnošću. Prirodna čudesa terena služe i kao ogledalo unutarnjeg stanja junaka – kada su srećni osjećaju sve blažene trenutke prirodnih ljepota a isto tako se priroda kao da se okreće protiv njih kada su opterećeni tamnim, defetističkim mislima.
Jedna od ključnih tema je sukob između zapadne civilizacije i tradicionalne aboridžinske kulture. Djeca iz grada, koja su naviknuta na udobnosti modernog života, uče o preživljavanju u divljini uz pomoć aboridžinskog mladića. Nisu njih troje jedini ljudi koji borave u ovom nemilosrdnom prostoru. Naučnici u jurnjavi za mjerenjima se odvažno upuštaju u borbu sa terenom a mnoge naseobine potvrđuju upornost čovjeka da savlada sve prepreke i obezbijedi uslove za život na najnepristupačnijim mjestima, a tu su i gradovi duhova kraj iscprljenih rudnika. Film istražuje razliku između prirodnog svijeta i modernog društva. Priroda je prikazana kao surova, ali puna života, dok je civilizacija prikazana kao otuđena i destruktivna. Tema preživljavanja je centralna u filmu – djeca moraju da se suoče sa izazovima koje postavlja priroda, ali takođe moraju da se nose sa svojim unutrašnjim strahovima i neznanjem.
filmaginacija.blog 