Potpuna odsječenost od porodice u formativnom periodu nije toliko strašna kao što djeluje iz ugla sedamnaestogodišnjaka u datom trenutku. Ono što zapravo zastrašuje je što je paranoja William Whitleya potkrijepljena snažnim osjećajem nelagode i učestalim, kratko vidljivim tjelesnim deformacijama. Bill ima sve što može da poželi momak njegovih godina: nadaren je za sport što mu garantuje mjesto u košarkaškom timu, posjeduje moć razmišljanja i suprostavlja se u debati sa protivkandidatom za predsjenika studenata. Jedino što ne štima je odnos sa sestrom Jenny i udaljenim roditeljima.
Momčić opterećen crnim mislima ima problem da se otvori i svom terapeutu, a na Beverly Hillsu je sveprisutni i često istaknuti društveni položaj od kojeg zavisi uloga pojedinca u društvu. Svi akteri priče su rođeni sa zlatnom kašikom u ustima, bez egzistencijalnih briga, a Bill se među svima njima osjeća nelagodno. Paranoični bivši Jennyn momak Blanchard pokušava da razotkrije zavjeru koja se krije iza naoko idealnog svijeta društvene elite i time potrvđuje da Billova paranoja ima utemeljenje u stvarnosti. Neobjašnjive saobraćajne nesreće i zataškavanja očiglednih zločina samo su još jedna potvrda da nešto zaista nije kako treba; realizacija stvarne situacije u velikoj završnici koja je ujedno i jedna od najgrotesknijih, najkrvavijih i najupečatljivijih scena u istoriji horora.
Finalna scena transformacije bogatih u čudovišta, poznata kao “shunting,” trajala je skoro mesec dana da bi bila savršeno izvedena, zbog komplikovanih efekata, kostima i sinhronizacije pokreta. Screaming Mad George (radio na efektima u Nightmare on Elm Street i Big Trouble in Little China), glavni umetnik specijalnih efekata, inspiraciju je našao u radovima Salvadora Dalija. Bizarne scene i deformacije tijela osmišljene su kao nadrealni, uvrnuti prikaz ljudi iz mondenskog društva, sa naglasom na apstraktne i groteskne karakteristike njihovog mikro univerzuma.
Bogati su prikazani kao zvijeri, neljudski oblici života koji se hrane siromašnima i uživaju u tjelesnim bahanalijama ponosni na svoju par hiljada godina staru rasu, koja datira još iz perioda Starog Rima. Orgija tjelesnog deformiteta uz Plavi Dunav dočarava dekadenciju elite kroz nadrealne vizuelne prizore, što je Yuzna koristio kao krajnji simbol klasne podvojenosti. Nakon saradnje sa Stuart Gordonom na scenariju Lovecraftovih ekranizacija Re-Animatora i From Beyond Brian Yuzna se okrenuo svom igranom prvijencu. Iako je film snimljen 1989, zbog svoje kontroverzne teme i šokantnih efekata naišao je na probleme s distribucijom. Pušten je tek 1992. u SAD, dok je u Velikoj Britaniji i nekim drugim zemljama postao dostupan ranije i stekao popularnost.
Žanrovska promjena iz tinejdžerskog trilera se elementima misterije i transformacija u tjelesni užas predstavlja šokantni obrt za publiku i najavljuje blistavu karijeru B horor majstora Brian Yuzne, čije je debitantno ostvarenje nezaobilazni klasik zbog dobrog scenarija, oštre kritike poduprte zadovoljavajućim nivoom splatera i erotskih elemenata, kao i ukusnim komičnim elementima koji nikada ne zasjenjuju glavnu priču. Ujedno Society ima i pionirsku ulogu jer je jedan od prvih body horora u američkoj produkciji, uz naravno vanvremenski Carpenterov Classic The Thing (Cronenberg – Kanada, Evropa i Azija su vazda svoj posao gledale XD).
filmaginacija.blog 