Visoko postavljena ljestvica očekivanja originalnih horor naslova iz 70. i horde obožavalaca predstavljaju teško, gotovo neizdrživo breme sa kojima se suočavaju stvaraoci koji bi obradili poznatu tematiku sa drugačijim pristupom. Toliko je neuspjeha umjetnike odvelo u ideju da ne treba prepričavati uspješnu, jezivu priču uklesanu kao kanon filmskih fanatcima već da moraju napraviti dostojan nastavak ili dočarati događaje koji prethodi voljenim originalima. Rediteljka Arkasha Stevenson se odlučuje za drugu opciju i osim što njeno ostvarenje dotiče sve tematike obrađene u nastavku sama razgranava priču u novom pravcu.
Radnja smješta priču u glavni grad Italije gdje Margaret Dano, djevojka problematične prošlosti, iz američkog sirotišta dolazi u Rim da bi položila zakletvu Gospodu. Samostan u kojem radi junakinja vodi opatica Silva koja pokušava da prikrije tajnu mlade tinejdžerke Carlite. Jedna od priča prati Margaret i njeno snalaženje u spoljnom svijetu kao i izolovanost koju osjeća među, na prvi pogled, prijateljski nastrojenim opaticama. Druga priča navodi na trag da je Carlita žrtva užasnih nepočinstava izvedenih od strane visokih klerikalnih predstavnika; priče su razdvojene do tačke kada se događa se implozija horora pri spajanju.
Otac Brenan kao glas razuma pokušava da dopre do djevojke i ukaže joj na neizbježno rođenje Nečastivog ali veo misterije i mračne tajne zakopane u slijepu vjeru u Stvoritelja prikazaju crkvu kao slijepo fanatičnu vjersku organizaciju koja je spremna da učini sve, ne bi li se iščupala iz kandži sekularizma. Snažni sindikalni i radnički pokreti prikazani su kroz štrajkove praćene neredima a sveopšta atmosfera i autentični filteri na kameri daju perfektan prikaz 70. Sablasno tamnim enterijerima crkve i neizbježnom poznatom hrišćanskom ikonografijom oslikan je svijet koji kontrolišu predstavnici crkvene dogme, a djevojka Margaret treba da pronađe nit između fantazije koju joj je usadio crkveni otpadnik Brenan, i svog istinskog osjećaja da nešto nije u redu.
Veliki broj živopisnih ubistava zadovoljava sve fanove željne krvoprolića uz zapanjujuće specijalne / praktične efekte, uz dobru mjera između iznenadnih strašnih trenutaka i neizbježne strave koja tiho prilazi i uvlači se pod kosti je samo još jedna od potvrda uspješno obavljenog nezahvalnog posla koji je uradila rediteljka. Poznavanje horora i ljubav ka originalu su utkani u priču a lični pečat krije se u priči o jakoj ženskoj volji za preživljavanjem uprkos životu u surovom svijetu muškaraca. Snažne žene plivaju uzvodno i uspijevaju da se istrgnu iz čeljusti pomračenih umova časnih sestara i sveštenika, ostavljajući prostor za potencijalni nastavak u istom svijetu.
Fanovi žanra osim mnogih paralela sa originalom iz 1976. prepoznaće i omaž jednoj od najupečatljivijih scena iz filma Andreja Zulavskog The Possession. Žanr klerikalnog horora je često dovođen u kontekst eksploatacione kinematografije ali estetika svijeta koji kreira rediteljka je školski primjer kako stvaralac može iskaže poštovanje originalnom naslovu a zadrži svoj autentični stvaralački izraz. Glumačka ekipa krcata je iskusnim zvijezdama poput Sonie Brage, Charles Dancea, Bill Nighya, Ralph Inesona a naspram njih su se istakli predstavnici mlađe generacije Neil Tiger Free, Ishtar Currie-Wilson, Maria Caballero i mlada Nicole Sorace.
Rođenje Damiana i događaji koji prethode prepoznatljivom visoko kotiranom hororu opravdavaju sva očekivanja i puno više, pa ne kvari opšti dobri utisak ni loše sakriven obrt u priči. Brojnse su scene koje se izdvajaju kao kvalitetne: demonski obrisi dobro utopljeni u tok svijesti djevojke sa istorijom mentalnih bolesti, overkill samoubistvo, krvava saobraćajka i živopisno grafička zarezivanja prilikom porođaja. Klasik za novije generacije i povratak horor vrijednostima iz doba kada je žanr bio na vrhuncu.
filmaginacija.blog 